تالار مشاوره مادران فیروز

سلام. من در هفته ي 17 بارداري هستم. من علقه اي به باردار شدن نداشتم ولي باتوجه به علاقه ي زياد پسرم و همچنين همسرم تصميم به باردار شدن گرفتم.از روزي كه متوجه شدم باردار هستم پشيمان شدم و دچار حالات افسردگي شدم. (با اينكه حدود 2 سال بر روي باردار شدن فكر كردم و با توجه به سن پسرم كه هشت ساله است تصميم نهايي را خودم گرفتم ) ماه اول بسيار افسرده بودم و هرشب گريه ميكردم. الان بهتر شده ام. ولي گاهي اوقات بدون دليل زير گريه ميزنم. هنوز هم به او علاقه ندارم. براي ايجاد علاقه كارهاي زيادي انجام داده ام . به مغازه هاي سيسموني ها سر زده ام. سعي كرده ام خودم اسمش را انتخاب كنم. به تصاوير نوزادان نگاه ميكنم و . . . ميترسم با اين حالاتم ضرري به او برسانم. چه كار كنم؟ آيا اين حلت من طبيعي است؟آيا لازم است به روانشناس يا مشاور مراجعه كنم؟ آيا ممكن است با گذش زمان حالات روحي رواني من بهتر شود؟

سلام ندا جان
عزیزم اون نی نی که داری در اصل هدیه ای است از طرف خداوند اینو مطمئن باش که بعد از به دنیا اومدنش وقتی لبخند قشنگش و نگاه های معصومانشو ببینی حتما عاشقش می شی و اونا بیشتر از خودت دوست داری. به نظر من این حالت های تو طبیعیه چون قصد نداشتی که باردار شی و به خاطر افراد دیگه این کارو کردی. به هر حال با گذشت زمان علاقت به اون بیشتر می شه چون هر چه باشه بچته راستی یه چیزی میگم ولی امیدوارم که از حرفم ناراحت نشی. گلم خیلی ها در حسرت و آرزوی اینن که مامان شن اما نمی تونن. پس ناشکری نکن همون کسی که این هدیه ی عزیزو بهت داده راحت می تونه اونا ازت بگیره پس به جای غصه خوردن سعی کن خودت را با شرایط جدید وفق بدی و از خدا تشکر کنی و دعا کنی که نی نی ات سالم باشه. امیدوارم که همیشه هم خودت و هم نی نی ات سالم و تندرست باشید.

مرضيه جان سلام
مرضيه جان اينو ميدونم كه اين بچه هديه اي از طرف خداست. ناشكري هم نميكنم. بارها سر نماز به خدا گفتم كه ناراحتي ها و رفتار منو به حساب ناشكري نذاره.دوست دارم من هم مثل خانم هاي باردار ديگه از اين دوران لذت ببرم. با بچه ام حرف بزنم. نه اينكه خودم رو قايم كنم و از اينكه شكمم روز به روز جلوتر مياد ناراحت بشم. حتي از اسم بارداري هم بدم مياد. دست خودم نيست. خدا ميدونه كه ناشكري نميكنم. از اينكه جوابم رو دادي ممنونم.

ندا جان عزیزم برات دعا می کنم که از این دوران لذت ببری و خوشحال و خندان باشی. از همه مهمتر اینکه خودت و نی نی کوچولوت سالم باشین. به امید روزی که خوشحال و سرزنده بشی و از این دوران شیرین لذت ببری!

عزیزم حیفه این دوران اینجوری از دستت بره. بنظرمن برو پیش یک روانشناس و با خانمهای باردار دیگه بیشتر رابطه داشته باش. برای قدم اول هم زیاد به نی نی ات الان فک نکن. درگیر کارای دیگه هم بکن خودتو. منم هنوز باردار نشده گاهی وقتها از اقدامم پشیمون میشم. من در حال اقدامم و باردار نشدم هنوز
موفق باشی دوست من

مريم جان سلام.
از توجهت ممنونم. منم مدتيه به اين فكرم كه برم پيش يه روانشناس. به بچه هم فكر نميكنم. و سعي ميكنم فراموشش كنم.من شاغل هستم و نصف وقتم رو با كار ميگذرونم. وقتي هم ميام خونه خودم رو با تكاليف پسرم و كارهاي خونه مشغول ميكنم. خدا رو از اين بابت شكر ميكنم. چون اگه مشغوليتي نداشتم خيلي اذيت ميشدم. بازم ازت ممنونم.