3380214140140 نوشته شده:سلام....من بعد. از سه سال چشم انتظاری باردار شدم....همه از همون روز اول بهم میگفتن بچه ات پسر...... که دیگه شوهرمم هی میگفت پسرم پسرم.......خلاصه روز سونو فرا رسید و یه دختر ناز و شیطون.....خیلی خوشحال بودم.....ولی از اون روز به هر کی میگم دختر دارم با یه لحنی بهم میگن آخی ایشاا.. بعدی پسر......من عشقمممم نسبت به دختر عزیزم کم شده.....اون ذوق حامله شدن درون من کشته شدددددد.....تو رو خدا یه راهنمایی کنین چیطور این حس کاذب رو درون خودم بکشمممم....دارم روانی میشم....
دوست عزیزم دختر رحمته و پسر هم برکت...هر دوتاش خوبه.
به نظر من قشنگ تر اینه که خدا خواسته که کوچولوت دختر باشه.این دختر شماست و هر حسی داشته باشی اونم درک میکنه چون نه ماه تمام توی وجود مادر زندگی میکنه و داره شکل میگیره.خدارو هزار هزار بار شکر که به مرادتون رسیدین بعد از کلی صبر و چشم انتظاری...مبارکتون باشه انشاالله قدمش خیر باشه براتون
دیگه از الان به بعد صداش کن دخترم و افتخار کن که هدیه ی خداوند به شما یه دختر زیبا سالم و صالحه انشاالله.
پیشاپیش سال نو رو هم به شما و دختر خانوم کوچولون تبریک میگم♥