با سلام خدمت شما
من شهرزاد هستم. دخترم ستايش متولد مهر 80 مي باشد. از وقتي که 8 ماهش بود و سر کار ميرم و فرصت چنداني براي اينکه با او باشم نداشتم. مدتيه که اخلاقش خيلي بد شده. البته بي ادب نيست. ولي خيلي سرکشه. هر کاري مي کنه، مثل پاره کردن لباس، لکه کردن لباسها و کفشها، شکستن لوازم خونه، خراب کردن لوازم شخصي و غيره به ما نميگه. به لوازم شخصي ما که دست مي زنه مي بره قايم مي کنه. هر چي باهاش صحبت مي کنم هيچي نمي گه. امسال کلاس سوم ابتداييه. معلمش مي گه که اوايل سال خيلي شيطون بود، شلوغ کاري مي کرد، بچه ها رو مي خندوند ولي الان ساکت شده. سر درس خوندن هم تو خونه هر چي بهش مي گيم، انگار هيچي تو مغزش نميره. البته زماني که من و شوهرم باهاش کار مي کنيم. خواهرم باهاش کار ميکنه همه رو بلده. البته کارنامه ش رو که ميگيريم شاگرد اول ميشه. بهش يه چيزي ميگم چشماش رو درشت ميکنه و زل ميزنه تو چشمام. حس ميکنم دوست نداره من و شوهرم با هم مهربون باشيم. وقتايي که ما حرف ميزنيم يا پيش هم نشستيم يه جورايي مداخله مي کنه، مياد وسط ميشينه يا مي پره تو حرف. کوچيکتر که بود مي گفت کي به شما گفته با هم حرف بزنيد. خلاصه هر چي بگم کم گفتم. بعضي وقتا منو گريه مياره. همش منو حرص ميده. قبلا فقط با من اينجور بود ولي الان با شوهرم هم همينطوره. متاسفانه تو رشت دکتر روانکاو هم به معناي واقعي نداريم. خودم چند جلسه پيش يکي که خيلي تعريفش رو ميکردن رفتم ولي ديدم داره منو به مرز خودکشي ميرسونه بي خيالش شدم و خودم با خودم کنار اومدم. از راهنمايي و نظر شما ممنون خواهم شد.

با سلام
به حدي وقتم کمه و مشغلم زياد وقت نکردم به اين پست سري بزنم. با عرض پوزش.
خواسته بوديد نكات مثبت بيشتري در مورد دخترمون و اينکه در خانواده ارتباط دخترتان با چه كسي بيشتر است رو براتون بگم.
من وقتي ستايش 8 ماهش بود سر کار مي رم. و شوهرم هم چون کاري نداره و تو خونه ست ارتباط دختر با پدرش بيشتر از منه. تمام کارهاي تر و خشک کردنش، خواب و خوراکش، درس و مشقش بيش از 95 درصد با شوهرم بوده و هست.
البته ستايش الان ديگه اکثر کارهاي شخصيش مثل حموم کردن و آماده کردن صبحانه براي خودش رو انجام مي ده. تو خونه (البته با اصرار خودش) ظرف مي شوره، اتاقا رو جارو مي کشه. ميزهاي توي خونه رو خاک گيري مي کنه. تخت خواب ها رو مرتب مي کنه. لباسهاي خودش و مار و تا مي کنه و سر جاش ميزاره. علاقه داره غذا درست کردن رو ياد بگيره. تکواندو ميره ولي بيرون از خونه از خودش دفاع نمي کنه عوضش تو خونه يک متر زبون داره. مودب بودن نسبت به ديگران هم از نکات مثبت ستايشه. حموم زياد ميره که نميدونم مثبته يا منفي. البته مي دونم بحث نظافتش خوبه ولي بحث وسواسي شدنش بد. مدام حياط و توالت رو مي شوره. دوست داره با بچه هاي ديگه ارتباط برقرار کنه ولي ما خوشمون نمياد. وسايل شخصيش رو با بچه ها ديگه تقسيم مي کنه وقتي يکي مياد خونمون هر چي داره رو مياره جلوشون ميريزه تا باهاش بازي کنن.
ولي وقتي ميره مهموني بچه هاي ديگه هر چي دارن ازش قايم مي کنن.
حس مي کنم توي مدرسه معلماشون هم با روانشاسي کودک آشنا نيستن.
دوست داره بهش مسئول زيادي داده بشه
زياد غذا نمي خوره. وزنش نسبت به قد و سنش کمه
بيشتر دوست داره با لوازم واقعي بازي کنه تا اسباب بازي
به نقاشي علاقه داره ولي چيزايي که مي کشه با عقل آدما جور در نمياد
يک ترم کلاس زبان فرستادمش معلمش مي گفت باهوشه ولي سر کلاس شيطوني مي کنه ديگه نفرستادمش
حرف واسه گفتن زياده ولي وقت ما و شما کم
ممنون از اينکه راهنمايي مي کنيد