برخی از مطالعات نشان می دهد که این اختلال به ژنتیک وابسته است. و به صورت ارثی در خانواده هایی اتفاق می افتد که سابقه اختلال اضطرابی دارند. این مسئله به سطح ماده سرتونین در مغز مرتباط است که ژتیک بر آن تاثیر می گذارد. در هر حال نمی توانیم بگوییم که ژنتیک به تنهایی منجر به این اختلال می شود. عوامل استرس زای محیطی نیز در این اختلال نقش بسیار بزرگی دارند و ممکن است گاهی تشخیص آن سخت باشد زیرا در ابتدا رفتارهای مرسوم خود را پنهان می کنند و به همین دلیل تشخیص را سخت می کنند ولی با شناسایی و پرسش از والدین می توان به نتیجه ای دست یافت. درمان شناختی رفتاری برای این کودکان کارساز است و به کودکان کمک می کند که افکار و احساسات خود را درباره موقعیت های موجد اضطرار تغییر دهند. این روش کودکان را به تدریج در معرض ترس هایشان قرار می دهد و از آن ها می خواهد که از انجام هرگونه تشریفات خودداری کنند. این عمل به آن ها کمک می کند حتی بدون انجام دادن این تشریفات اضطراب در آن ها کاهش پیدا خواهد کرد. 

روانشناس کودک خوب در تهران