چرا فرزند من لباس و چیزهای دیگر را می جود؟

وقتی والدین یا معلم کودکی را در حال جویدن لباس یا وسایل دیگر می بینند ، ممکن است نشان دهنده هشداری باشد. و ممکن است به عنوان یک پرچم قرمز برای سایر اختلالات حسی مانند اختلال پردازش حسی یا اختلال اوتیسم دیده شود.

همانطور که در مقاله ما در مورد جستجوی حسی دهان اشاره کردیم ، اطفال و نوزادان به طور معمول چیزهایی را در دهان خود قرار می دهند. آنها از مکیدن استفاده می کنند تا به آرامش و تسکین خود کمک کنند. با بزرگتر شدن ، از دهان خود برای کاوش در جهان استفاده می کنند. بسیار طبیعی است که کودکان تا سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی همه چیز را در دهان خود بگذارند. با این حال انتظار می رود که این رفتار وی کاهش یابد و سرانجام متوقف شود. برخی از کودکان با اختلال پردازش حسی یا اختلال اوتیسم همچنان بعد از دو سالگی به جویدن اشیاء ادامه می دهند. ممکن است کودک را در حال جویدن یقه یا آستین لباس ببینید. آنها همچنین ممکن است موارد دیگری مانند مو ، مداد ، اسباب بازی یا هر چیز دیگری را که می توانند در دست خود بگیرند ، بجوند.

برای کودک جویدن لباس – همه چیز مربوط به حس عمقی است!

تصور می شود که جویدن ، بخش بزرگی از بازخورد حس عمقی را به مغز می بخشد. تصور می شود که حس عمقی یا بازخورد ماهیچه ها و مفاصل برای مغز بسیار آرام بخش و سازمان یافته است. عضله فک ما یکی از قویترین عضلات بدن است و جویدن ، بنابراین بخش بزرگی از بازخورد حس عمقی را به مغز می بخشد.

غالباً وقتی کودکی در حال جویدن لباس است ، سعی در کمک به آرام کردن خود دارد. آنها از بازخورد حس عمقی عضلات فک استفاده می کنند تا به خودشان کمک کنند تا خود را تسکین دهند و تنظیم کنند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها بوسیله ورودیهای حسی دیگری (مانند سر و صدا) در محیط  دچار اضافه بار حسی شده اند و آنها در حال تجربه بار اضافی حسی هستند یا آنها ممکن است در مورد چیزی نگران باشند. ممکن است که سرعت فعالیت بیش از حدی باشد که آنها بتوانند فعالیت را ادامه دهند. گاهی اوقات ممکن است کودکی را ببینید که مشغول جویدن لباس است ، زیرا به آنها کمک می کند تا توجه خود را جلب کنند. در بعضی موارد ممکن است تاخیری در رشد نیز داشته باشد ، ما این موضوع را با جزئیات بیشتر در پست خود در جستجوی حسی دهان و دندان شرح می دهیم.

 

چگونه می توانم به کودک برای متوقف کردن جویدن لباس و سایر موارد کمک کنم؟

در مرحله اول به شناسایی الگوی موجود در هنگام جویدن کودک بپردازید. آیا بیشتر در خانه یا مدرسه ، در طول مدت ترم یا تعطیلات اتفاق می افتد؟ آیا بیشتر در هنگام صبح یا عصر اتفاق می افتد؟ آیا یک رویداد یا فعالیتی وجود دارد که کودک را مجبور می کند لباس های خود را بیشتر بجود مثلاً امتحانات یا رفتن به مدرسه؟ آیا این رفتار زمانیکه نگران می شوند یا دچار اضافه بار حسی می شوند ، افزایش می یابد؟

وقتی الگویی وجود داشته باشد ، ممکن است بتوانید آنچه را که موجب برانگیختگی فرزند شما می شود را شناسایی کنید. اگر این یک رویداد یا فعالیت خاص باشد امیدوارم بتوانید آنرا تطبیق دهید تا موفقیت فرزندتان آسانتر و با استرس کمتری همراه باشد. فرزند شما ممکن است از انجام برخی از فعالیتهای زیر قبل از این رویداد برای کمک به خود بهره مند شود. فعالیت های سنگین قبل و بعد نیز ممکن است مفید باشد.
اطلاعات بیشتر از سایت:
http://drhoseinisianaki.com/چرا-فرزند-م ... -را-می-جو/

ناخن جویدن اختلالی می باشد که اکثرا در سنین کودکی و اوایل نوجوانی رخ می دهد. اگرچه که ناخن جویدن در تمام گروه های اجتماعی نیز دیده می شود. این عادت نشان دهنده ی تهاجم و اضطراب است و اکثرا کودکان هنگامی که اضطراب و فشار درونی آن ها زیاد است به  جویدن ناخن می پردازند و برخی هم بدون داشتن دلیلی مشخص، مرتبا این عمل را انجام می دهند.
جویدن ناخن با مکیدن شصت بسیار متفاوت است، چون جویدن ناخن برخلاف مکیدن شصت یک عادت نمی باشد بلکه وسیله ای ست که کودک آن را برای کم کردن فشار و اضطراب درونی خود بکار می گیرد.
عامل هایی که سبب ناخن جویدن می شود، از فردی به فرد دیگر تفاوت دارد. در عضی افراد برای کاهش فشارها و اضطراب های روحی و روانی ، نوعی مکانیسم دفاعی و در بعضی دیگر واکنشی خصومتی به شمار می آید که از سمت افراد مانند پدر و مادر کودک برانگیخته شده است.
موضوعات مرتبط
ناخن جویدن در کودکان
ترک عادت انگشت مکیدن در کودکان
ناخن جویدن عادتی است که سبب می شود شخصی که به آن مبتلا است، احساس رنجش و ناخشنودی کند. از نظر تربیت کودک باید کودکان و نوجوانان برای ترک این عادت ، بسیار تلاش می کنند ولی اکثرا تلاش ها و کوشش های آن ها بی ثمر می باشد.
پزوهشگران و محققان، در چگونگی پیدایش و علت این اختلال دارای اختلاف نظرهای زیادی هستند و اما با این حال معتقد هستند که درمان علامتی ناخن جویدن، از قبیل بستن ناخن، تمسخر و تهدید شخص مبتلا، تلخ کردن انگشتان، اثر و ارزش درمانی چندانی ندارد، بلکه درمان باید ریشه ای و همراه با درک مسائل مختلف شخص مبتلا باشد تا او بتواند سازش شخصیتی مناسب و همچنین راه های مناسبی ایجاد کرده و با بکار بستن راه های مناسب و قابل پذیرش برای راه هایی از تنش ها و کششهای روحی و روانی کوشش کند.
مکیدن شست

مکیدن شست و مشابه آن مانند مکیدن انگشتان پا و لبها در دوران شیرخواری شایع می باشد. شروع این عادت در کودکان از 3-4 ماهگی است و بلافاصله بعد از تولد چنین عادتی در او شکل نمی گیرد. کودک در سنین شیرخواری اکثرا بعد از غذا خوردن، شست خود را مک میزند. بعضی از کودکان به محض آن که پستان یا پستانک را از دهانشان بیرون می آورند، به این کار ادامه می دهند. مکیدن شست یکی از عوامل سازشی اولیه است که کودک از طریق آن خودش را خوشحال می کند. اگر مکیدن شست در سنین بالاتر خصوصا در سال های قبل از رفتن به مدرسه دیده شود، نشاندهنده ی اختلال می باشد. مکیدن شست در سنین بالا، معمولا شب ها قبل از خواب، هنگام گرسنگی، هنگام دیدن تلویزیون، بیماری و یا بی خوابی مشاهده می شود.